လူငယ့်အားမာန်စာကြည့်တိုက်

  မုန္တိုင္းမိငွက္ငယ္ရဲ႕ ငိုျငီးသံ ” အေမ, ဟိုး…ခပ္ေ၀းေ၀း ယုဂန္စြန္းက ေန၀န္းကြယ္ကာေပ်ာက္လို႔ လမသာေသးတဲ့ အခ်ိန္မွာေပါ့ မေရရာတဲ့အေတြးနဲ႕ highway ေပၚမွာ ျပန္စရာအိမ္ မရွိရွာဘူး အေမ…………။ မြန္းၾကပ္လွတဲ့ ျမိဳ႕ျပစနစ္မွာ အကုသိုလ္ပန္းေတြ ေ၀ပုံကလည္း အဖူးေပၚအညႊန္႕တက္လို႔ တပ္မက္စရာပါလား………………။ အေမွာင္စိတ္ကို ေခ်ာင္ပိတ္ျပီး ေလာကဓံက     တည္ခင္းတဲ့ အသီးအပြင့္ေတြကို မစားမိရေလေအာင္ သား ၾကိဳးစားျပီး ေရွာင္႐ွားခဲ့ပါတယ္………။ ဒါေပမယ့္ အေမရယ္ အာကာျပင္မွာ မိုးတိမ္ကင္းစင္ျပီး ေလေတြထန္ေနေလေလ သားမွာ ေၾကကြဲရေလေလပါပဲ…………။ မုန္တိုင္းထန္တယ္ဆိုတာလဲ တကယ္ေတာ့ ေလာကဓံ တရားပါလား…………။ အိပ္စရာ မရွိတဲ့ညေတြမွာဆို မိုးေတြ သိပ္ရြာတာပဲ အေမရယ္………။ ဒါေတြကိုလည္း အားမငယ္ပါဘူး သား စိတ္ကူးထဲမွာ မိုးခိုစရာ အေမ့ေမတၱာ ရွိေနတာပဲ………။ သား စိတ္ထဲမွာ ေပါက္ကြဲခ်င္ေနတာ အေမ မသိဘူးလား… လူေတြရဲ႕ အျပံဳးမွာ ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြ ပါေနတယ္ အေမရဲ႕……။ background နဲ႕ အ၀တ္စားေကာင္းမွ ဆက္ဆံတတ္တဲ့ လူေတြရဲ႕ သေဘာထားကို သား တူးတူးခါးခါး မုန္းတယ္ အေမ……။ ဒါေပမယ့္...