လူငယ္မ်ားအား စာဖတ္ေသာအေလ့အက်င့္ ပ်ဳိးေထာင္ေပးၾကပါစုိ႔
Details
Published on Monday, 21 July 2014 04:07
Written by ေအာင္ၾကည္ညြန္႔ (တကၠသုိလ္)
မိမိ၏ ေမြးရပ္ေျမဖ်ာပုံၿမိဳ႕နယ္
ကနိစံျပေက်းရြာသုိ႔ ယခင္လကအမွတ္မထင္ေရာက္ခဲ့ပါသည္။ ပထမ
ကိစၥမွာလြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္း ၇၀ ေက်ာ္က အဘုိးတည္ေဆာက္လွဴဒါန္းခဲ့ေသာ ဥပုသ္ဇရပ္ႀကီး
ျပဳျပင္ မြမ္းမံလွဴဒါန္းမႈအတြက္ ေရစက္ခ်ရန္ႏွင့္ ဒုတိယကိစၥမွာ
ေက်းရြာစာၾကည့္တုိက္အတြက္ စာအုပ္မ်ား လွဴဒါန္းရန္ျဖစ္ပါသည္။
မိမိတုိ႔ရြာသည္ အိမ္ေျခ ၃၀၀
ခန္႔ရွိေသာ စံျပရြာႀကီးတစ္ရြာျဖစ္ပါသည္။ မဟာဘုံစံေက်ာင္း ပထမ ဆရာေတာ္ႀကီး၏
အေျမာ္အျမင္ႀကီးမားမႈေၾကာင့္ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္ကပင္ ေက်းရြာမီးလင္းေရးအတြက္
အင္ဂ်င္စက္ဝယ္လွဴဒါန္းခဲ့သည္။ ထုိႏွစ္မွာပင္ ပိဋကတ္တုိက္ေခၚ
စာၾကည့္တိုက္ကုိဆရာေတာ္ႀကီးက ဖြင့္လွစ္ထူေထာင္ေပးကာ
ေက်းရြာလူထုကုိမ်က္လုံးဖြင့္ေပးခဲ့သည္။
ဆရာေတာ္ႀကီး ဦးစေႏၵာဘာသလက္ထက္တြင္မူ
ေက်းရြာ၌အလယ္တန္းေက်ာင္း၊ ပရိဟိတေဂဟာ၊ ပရဟိတဆန္စက္၊ ေဆးေပးခန္း၊
အုတ္တံတုိင္းခတ္ထားေသာ ေသာက္ေရကန္မ်ား၊ ေဘာလုံးကြင္း၊
ဘတ္စကတ္ေဘာကြင္းစသည္တို႔ျဖစ္ထြန္းလာခဲ့ပါသည္။
ဆရာေတာ္ႀကီး ဦးစေႏၵာဘာသသည္ပညာေရးကုိ
အလြန္အားေပးသည္။ ခ်ီးေျမႇာက္ေထာက္ပံ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရြာမွာ ဆရာဝန္၊
အင္ဂ်င္နီယာ၊ သစ္ေတာအရာရွိ၊ တိရစၧာန္ေဆးကုဆရာဝန္၊ ေက်ာင္းဆ ရာ
စသည္ျဖင့္ထြက္ေပၚခဲ့သည္။ ရြာမွာ ပညာတတ္ေပါသည္။ ဘြဲ႕ရမ်ားသည္၊ လူရည္ခၽြန္ထြက္သည္။
ဆရာေတာ္ႀကီး ဦးစေႏၵာဘာသကုိ
ကၽြန္ေတာ္တို႔က သတင္းစာမ်ားဖတ္ျပရသည္။ ရြာတြင္သတင္းစာ မ်ားယူပါသည္။
ရြာသူရြာသားမ်ားသည္ ဖတ္႐ႈရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကမူ စာစုံဖတ္ျပရသည္။ မဟာဗုဒၶ ဝင္၊ ဇိနတၳပကာသနီက်မ္းစာအုပ္မ်ား
ငါ့ရာ့ငါးဆယ္ နိပါတ္ေတာ္မ်ားျဖစ္သည္။ စာေပဗိ္မာန္ထုတ္ စြယ္စုံက်မ္းႏွင့္
စြယ္စုံက်မ္းအႏွစ္ခ်ဳပ္တုိ႔ကုိလည္း အလြတ္မေပးဘဲ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ျပရသည္။ ဤသုိ႔ျပဳ
လုပ္ေစျခင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားတစ္ဖက္တစ္လမ္းမွ စာဖတ္ေလ့၊ စာဖတ္က်င့္ကုိ
ပ်ဳိးေထာင္ေပးျခင္း ပင္ျဖစ္သည္။
မိမိတို႔၏ ဘဝပတ္ဝန္းက်င္သည္
ေရခံေျမခံေကာင္းခဲ့သည္။ စာေပျမတ္ႏုိးေသာ၊ စာေပကုိခ်စ္ေသာ၊ ပညာလုိလားေသာ
ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား၊ ရဟန္းသံဃာမ်ား၊ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား၊ ေက်းရြာလူႀကီးမ်ားႏွင့္
ေတြ႕ႀကံဳခဲ့ရသည္။
အလယ္တန္းႏွင့္
အထက္တန္းေရာက္ေသာအခါတြင္လည္း အတန္းထဲတြင္ စာဖတ္ခုိင္းေသာဆရာ၊ ဆရာမ်ားႏွင့္
ေတြ႕ႀကံဳခဲ့ရသျဖင့္ ကံေကာင္းပါသည္။ စာဖတ္ျခင္း အေလ့အက်င့္ေကာင္း ရရွိေနပါ သည္။
စာေပကုိခ်စ္တတ္လာပါသည္။ ျမတ္ႏုိးတန္ဖုိးထားတတ္လာပါသည္။ စာဖတ္ျခင္းျဖင့္ အပန္း
ေျဖအနားယူတတ္လာပါသည္။ စာဖတ္သည့္အေလ့အက်င့္ စဲြၿမဲလာပါသည္။ ေက်ာင္းစာႏွင့္ျပင္ပစာ၊
ကဗ်ာတုိ႔အလြတ္ရသည္။
၁၀ တန္းတက္စဥ္က
ဦးပုညဝတၳဳေလးပုဒ္ႏွင့္ ေရသည္ျပဇာတ္ကုိ ႏႈတ္တက္အာဂုံရေနသည္မွာ
ယေန႔အထိတုိင္ေအာင္ျဖစ္သည္။ ဆရာေကာင္းတပည့္ ပန္းေကာင္းပန္ဆုိေသာ စကားကဲ့သုိ႔ကၽြန္
ေတာ္တို႔၏ ျမန္မာစာဆရာမွာ စာေရးဆရာႀကီး ဒဂုံရွင္သန္းေမျဖစ္သည္။
ဆရာေတာ္ႀကီး ဦးစေႏၵာဘာသေနာက္ဆက္ခံေသာ
ဆရာေတာ္ႀကီးမွာ အဂၢမဟာသႏၶမၼေဇာတိကဓဇ ဘြဲ႕တံဆိပ္ေတာ္ရ ဆရာေတာ္ႀကီးဦးပ႑ိတျဖစ္ပါသည္။
ဆရာေတာ္ႀကီးက မိမိပုိင္ေျမေနရာတြင္ စာၾကည့္တုိက္တစ္ခုေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းၿပီး
စာၾကည့္တုိက္မွဴးတစ္ေယာက္ပါ ဌားရမ္းေပးထားပါ သည္။
ဆရာေတာ္ႀကီးက လူႀကီးလူငယ္မေရြး
စာဖတ္သူမ်ားကုိ အားေပးသည္။ ေန႔စဥ္သတင္းစာဖတ္ၿပီး တစ္ေယာက္တစ္လွည့္
သတင္းစာပါအေၾကာင္းအရာ၊ ဗဟုသုတမ်ားကုိ ျပန္ေျပာေစသည္။ စာစီစာကုံး ၿပိဳင္ပဲြ၊
ေဆာင္းပါးၿပိဳင္ပဲြမ်ားဝင္ေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ေစရန္ အားေပးသည္။
စာၾကည့္တိုက္သုိ႔လည္း
လစဥ္ထုတ္မဂၢဇင္း၊ စာေစာင္၊ ဂ်ာနယ္နွင့္သတင္းစာမ်ား လွဴဒါန္းပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း
ေက်းရြာစာၾကည့္တိုက္သုိ႔ မိမိပုိင္ပုံႏွိပ္စာအုပ္ ၃၀၀ ခန္႔လွဴဒါန္းခဲ့သည္။ ဆရာေတာ္
၏ ဆႏၵအရေက်းရြာလူထုကုိ စာေပေရးရာမ်ား ေဟာေျပာေပးခဲ့ရေသးသည္။
မိမိကုိယ္တိုင္ ေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္
ပညာေရးဝန္ထမ္းသူျဖစ္လာေသာအခါ မိမိ၏လက္ဦးဆရာ မ်ားလမ္းစဥ္ကုိ လုိက္နာပါသည္။
ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ား စာေပကုိခ်စ္ျမတ္ႏုိးေစရန္ ႀကိဳးပမ္းရပါ သည္။
စာဖတ္ဝါသနာပါေစရန္ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးပါသည္။ တပည့္မ်ားကုိ ရင္ဝယ္သားကဲ့သုိ႔မျခား
သင္ၾကားေပးပါသည္။ ေလ့က်င့္ေပးပါသည္။
စာဆုိအေက်ာ္ဆရာေတာ္ႀကီး ရွင္မဟာရ႒သာရ၏
ပညာေရးခံယူခ်က္နည္းစဥ္ျဖစ္ေသာ ‘သု၊ စိ၊ ပု၊ ဘာ၊ ဝိ၊ လိ၊ သိ၊ ဓာ’ ဟူေသာ
အကၡရာရွစ္လုံးကုိ ပန္းသြင္သီကုံးေပးခဲ့ပါသည္။
ေရွးပညာရွိ၊ ပညာရွင္တို႔က-
‘အမ်ဳိးသားပညာေရးအစ၊
စာသင္ေက်ာင္းက’
‘အမ်ဳိးသားစည္းကမ္းအစ၊
စာသင္ေက်ာင္းက’ ဟူေသာေဆာင္ပုဒ္မ်ားကုိ
အေျမာ္အျမင္ႀကီးမားစြာျဖင့္ လမ္းျပေဖာ္ေဆာင္ေရး သားခဲ့ၾကသည္။
တုိင္းျပည္ေကာင္းရန္အတြက္ စာသင္ေက်ာင္းကုိပစ္ပယ္၍ မရႏုိင္ပါ။ စာသင္ေက်ာင္း
မ်ားတြင္ ေက်ာင္းသားလူငယ္ ရွစ္သန္းခန္႔ပညာသင္ၾကားေနၾကသည္။ ႏုိင္ငံလူဦးေရ၏
ရွစ္ပုံတစ္ပုံခန္႔ အင္အားရွိပါသည္။ အဆုိပါလူငယ္မ်ားကုိ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးရန္မွာ
ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား၊ မိဘမ်ား၊ ေဆြ မ်ဳိးသားခ်င္းမ်ားအျပင္
လူတန္းစားအရပ္ဘက္လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမ်ားကပါ ဝုိင္းဝန္းပါဝင္ပူးေပါင္းေဆာင္
ရြက္ရမည္ျဖစ္သည္။ ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးဌာနက ေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိေသာ
စာေပေရခ်မ္းစက္မ်ားမွာ လည္း ေခတ္စနစ္ႏွင့္အညီ ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ရန္လုိအပ္သည္။
တစ္ဖက္မွာလည္း ျပန္ၾကားေရးႏွင့္
ျပည္သူ႔ဆက္ဆံေရးဦးစီးဌာနလက္ေအာက္ရွိ စာၾကည့္တိုက္မ်ားအ တြက္
သက္ဆုိင္ရာဦးစီးဌာနကႀကီးၾကပ္၍ စာအုပ္ဝယ္ယူေရးအဖြဲ႕ ဖြဲ႕စည္းကာဝယ္ယူအားေပးၿပီး
ၿမိဳ႕ နယ္၊ ေက်းရြာစာၾကည့္တိုက္မ်ားသုိ႔ ပုံမွန္ျဖန္႔ေဝသင့္ပါသည္။
စာအုပ္ဝယ္ယူေရးအတြက္ လုံေလာက္ ေသာရန္ပုံေငြခ်ထားေပးသင့္သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ
စာၾကည့္တိုက္ေဖာင္ေဒးရွင္းကလည္း စာအုပ္ထုတ္ ေဝသူမ်ားထံမွ
စာအုပ္မ်ားအထူးကိစၥတစ္ရပ္အေနျဖင့္ ဝယ္ယူအားေပးသင့္သည္။
စာအုပ္စာေစာင္မ်ား၊ သတင္းစာမ်ား
သယ္ယူပုိ႔ေဆာင္မႈတြင္ ယာဥ္၊ ရထား၊ သေဘၤာတုိ႔၏ တန္ဆာခ သည္ အဆမတန္ႀကီးျမင့္ေနသည္ဟု
သိရသည္။ အစုိးရစာတုိက္စာပုိ႔ခ၊ အျမန္ေခ်ာပုိ႔စသည္တုိ႔မွာ
လည္းစီးပြားေရးဆန္လြန္းေနသည္ဟု ျမင္မိပါသည္။ စာၾကည့္တိုက္မ်ား၊ ေက်ာင္းမ်ား၊
လူမႈအဖြဲ႕အ စည္းမ်ားမွ စာအုပ္စာတမ္း လွဴဒါန္းမႈအတြက္ေပးပုိ႔သည္ဆုိလွ်င္
အထူးေစ်းႏႈန္းျဖင့္ ပံ့ပုိးကူညီသင့္ပါ သည္ဟုယူဆပါသည္။ သုိ႔မဟုတ္ အခလြတ္ FOC ဒါနျပဳျပင္ႏုိင္သည္။
ယခုမူ မဂၢဇင္းတစ္အုပ္စာပုိ႔ခ က်ပ္ ၈၀၀
အျမန္ေခ်ာပုိ႔ က်ပ္ ၁၃၀၀ ခန္႔ကုန္က်ေနပါသည္။ ‘ထမ္းပုိးထက္ လက္ခႀကီး’ ဆုိေသာ
စကားကဲ့သုိ႔ စာမူခ က်ပ္ ၃၀၀၀ စာပုိ႔ခ က်ပ္ ၁၅၀၀ ျဖစ္ေနပါ သည္။ ေန႔စဥ္ေျပးဆဲြေနေသာ
အေဝးေျပးကားမ်ားက ‘ပညာဒါန’ အစီအစဥ္ျဖင့္ ကူညီပံ့ပုိးၾကမည္ဆုိ
လွ်င္ဝမ္းသာရမည္ျဖစ္သည္။
အေျခခံပညာ ညႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္႐ုံး
(ယခင္ကတစ္႐ုံးတည္းရွိ) ႐ုံးခ်ဳပ္တြင္ ဆရာဦးဝင္ေဖ (စာေရး ဆရာေမာင္စြမ္းရည္)
စာၾကည့္တိုက္မွဴးအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ပါသည္။ လစဥ္ထြက္ရွိေသာ စာအုပ္မ်ားကုိ
ေလ့လာဖတ္႐ႈစိစစ္၍ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားႏွင့္သင့္ေလ်ာ္ေသာ စာအုပ္၊ ဆရာ၊
ဆရာမမ်ားႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္ေသာစာအုပ္ စသည္ျဖင့္စိစစ္ေရြးခ်ယ္ကာ ဝယ္ယူသင့္ေသာ
စာအုပ္မ်ားကုိ ညႊန္ၾကားေရး မွဴးခ်ဳပ္သုိ႔ တင္ျပရပါသည္။ ေထာက္ခံတင္ျပလာေသာ
စာအုပ္မ်ားကုိ ညႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္သုိ႔ တင္ျပရ ပါသည္။ ေထာက္ခံတင္ျပလာေသာ
စာအုပ္မ်ားကုိ ႐ုံးခ်ဳပ္စာၾကည့္တုိက္ရန္ပုံေငြမွ ဝယ္ယူၿပီးေက်ာင္း မ်ားသုိ႔
အခမဲ့ျဖန္႔ေဝေပးခဲ့သည္ကုိ အမွတ္ရပါသည္။ ထုိစဥ္က်ပညာညႊန္ခ်ဳပ္၊ ဒုဝန္ႀကီး၊
ဝန္ႀကီးတုိ႔ နယ္ဆင္းၿပီဆုိလွ်င္ ပထမေက်ာင္းစာၾကည့္တိုက္၊
ေနာက္ဓာတ္ခြဲလက္ေတြ႕ခန္းႏွင့္ အိမ္သာတို႔ကုိ စစ္ေဆးၾကသည္ဟု သိရပါသည္။
ယခုအခါတြင္ ေက်ာင္းစာၾကည့္တိုက္မ်ား
ေသာ့ခတ္ထားသည္ကုိ ေတြ႕ရမည္ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားသည္ မုိးလင္းက
မုိးခ်ဳပ္တုိင္ေအာင္၊ က်ဴရွင္တက္၊ ဂုိက္ႏွင့္စာက်က္၊ ေက်ာင္းတက္ စသည္ျဖင့္
မအားမလပ္ ျဖစ္ၾကရပါသည္။ ကေလးတုိ႔ အားကစားလုိက္စားခ်ိန္မရွိ၊ စာၾကည့္တိုက္ဝင္
ခ်ိန္မရွိ၊ အပန္းေျဖခ်ိန္မရွိ၊ မိသားစုႏွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်ိန္မရွိဘဲ
စာေမးပဲြ၏လႊမ္းမုိးၿခိမ္းေျခာက္မႈကုိ အခ်ိန္ ျပည့္ခံစားေနၾကရသည္။
ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ား စာဖတ္ရန္
ေက်ာင္းစာၾကည့္တိုက္၏ အခန္းက႑သည္ အလြန္အေရးပါပါ သည္။ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ား၊
ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား စာၾကည့္တုိက္အသုံးျပဳႏုိင္ရန္ ေက်ာင္းအုပ္ ဆရာႀကီး၊
ဆရာမႀကီးမ်ားဦးေဆာင္၍ ေက်ာင္းအက်ဳိးေတာ္ေဆာင္မ်ား၊ မိဘဆရာအသင္းအဖြဲ႕ဝင္ မ်ား၊
ေက်ာင္းသားမိဘမ်ား ဝုိင္းဝန္းပံ့ပုိးေဆာင္ရြက္သင့္ပါသည္။
ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ား စာဖတ္ေလ့၊
စာဖတ္က်င့္ရလာေလေလ ထူးခၽြန္ထက္ျမက္ေသာ၊ စဥ္းစား ဉာဏ္ရွိေသာ၊ တုိင္းျပည္ကုိခ်စ္ေသာ၊
ပရဟိတစိတ္ဓာတ္ရွိေသာ၊ ပညာကုိတန္ဖုိးထားတတ္ေသာ၊ စာေပကုိခ်စ္ျမတ္ႏုိးေသာ
လူငယ္မ်ားျဖစ္လာမည္ျဖစ္သည္။
‘မွတ္ဖြယ္ရာရာ၊ ထုိထုိစာကုိ၊
ရွာ၍မျပတ္၊ အိမ္တြင္ဖတ္၊ ဖတ္ျပန္ေသာ္ကား ဖတ္ဖန္မ်ားက၊ သားမ ယားပင္၊ သိျမင္ကင္းကြာ၊
မလိမၼာလည္း၊ စာေပစကား၊ ေန႔တုိင္းၾကားက၊ ထူးျခားလိမၼာ၊ ရွိသည္သာ တည္း’ ဟု
ရွင္မဟာရ႒သာရက ညႊန္ျပခဲ့ပါသည္။
ေက်ာင္းသားလူငယ္အေပါင္း
စာဖတ္သည့္အေလ့အက်င့္ေကာင္းမ်ားရရွိေစရန္၊ မိဘ၊ ဆရာ၊ ျပည္သူ၊
အရပ္ဘက္လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအားလုံးက ဝုိင္းဝန္းႀကိဳးပမ္း ေဆာင္ရြက္ေပးႏုိင္ပါရန္
တုိက္တြန္းေရးသား လုိက္ရပါသည္။ ။
စံေတာ္ခ်ိန္သတင္းစာ
ဇြန္ (၁၇) ရက္၊ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္
Comments
Post a Comment