ေမာင္မျမင္စမ္းေစရ “
ေမာင္မျမင္စမ္းေစရ “
မုိးစရုိက္ေပမုိ႔ ပ်ဳိးစုိက္ကယ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္
လက္စားငယ္ေခၚသည္ မ်က္၀ါးေဖာ္သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင္႔
လယ္ခင္းျပန္႔သမန္းျပင္မွာ အငနး္တြင္သူငါဆင္းပါလုိ႔
မူရာခ်င္းျမဳိ႔သူမွီေပါင္ တုိ႔တူညီသံခ်ဳိေတးငယ္ႏွင္႔
ဖန္ခ်ဳိေအးခ်ိန္ေလာက္ဆီကို
အိမ္ေရာက္မွီၾကဲျပန္ရတယ္ေလး။
တုိ ထမီငယ္ ဟုိဆီဖုံးရုံ
အလုံးျခဳံလုိ႔ ကုန္းပုံကညီ
ေခါင္းေရႏွက္တဲ႔ တဘက္နီႏွင္႔
ပလီလုိ္က္ထာ။
ဂုတ္ေပၚေရာက္တဲ႔ ဆံေထာက္ဟာကို
တေၾကာ႔ခ်ည္ရုံး ေလွ်ာ႔ရီထုံးလုိ႔
ပြင္႔လုံးငယ္ခတၱာ ။
ေယာင္မငိုက္ေအာင္ ေထာင္စို္က္ခါႏွင္႔
ၾကဳိက္ရွာတဲ႔ေမာင္
မျမင္စမ္းေစရ ဘြင္ပန္းကာေလာင္လိမ္႔မယ္
ေတာေခါင္တဲ႔ ေျမာက္ရြာကို
မေရာက္လာျမဳိ႔ေတာ္ယြန္းဆီက
ကန္သငး္ခုံမုိ႔ေမာ္စြန္းကို လြမ္းလိမ္႔မယ္ေလး။။
ဒီကဗ်ာေလးေတြကေတာ႔ လယ္သူမေလးေတြေကာက္စုိက္ပုံကို
ရယ္စရာအေသာေလးနဲ႔ဖြဲ႔စပ္ထားတဲ႔ကဗ်ာေလးျဖစ္ပါတယ္။
ရယ္စရာျပဳံးစရာရဲ႕အဆုံးမွာ အလြမ္းေလးနဲ႔အဆုံးသတ္ထားပုံက
ေတာ႔ လွပတဲ႔လြမ္းခ်င္းတပုဒ္အျဖစ္ပုိခံစားရပါတယ္။
ရယ္စရာအေသာေလးနဲ႔ဖြဲ႔စပ္ထားတဲ႔ကဗ်ာေလးျဖစ္ပါတယ္။
ရယ္စရာျပဳံးစရာရဲ႕အဆုံးမွာ အလြမ္းေလးနဲ႔အဆုံးသတ္ထားပုံက
ေတာ႔ လွပတဲ႔လြမ္းခ်င္းတပုဒ္အျဖစ္ပုိခံစားရပါတယ္။
Comments
Post a Comment