“ေပၚမလာေမွ်ာ္ကာငုိ “

“ေပၚမလာေမွ်ာ္ကာငုိ “
ထိမ္သဖန္းငယ္ႏွင္႔ လိမ္သန္းငဲ႔ဖလံ၊
တယ္ေပါက္ကယ္သန္သည္ နယ္ေျမာက္ဌာန္ ငါတုိ႔ေတာဆီက၊
ေလေရာရာ မုိးေတြဆင္လွ်င္ မရႊင္လြမ္းလုိက္လွေနာ္အေ၀း။
စိမ္းမင္ေၾကာင္ငယ္ ေပါင္တစ္ဖက္ထုိး၊
ကြက္ပုဆုိးနွင္႔ ရက္ပုိးမပါ၊
ေပါင္းပု၀ါလည္း ေခါင္းမွာေပညစ္၊
ဗလေပြရစ္လုိ႔ ေထြသစ္ကယ္မဆုိ၊
က်ည္းပင္လွ်ဳိမွာ ႏွစ္ကုိယ္ယွဥ္ေတြ႔၊
ျမင္သေန႔ရယ္က ၾကင္ေငြ႔ငယ္ဆုံသူ၊
အကြ်န္႔လူလည္း ရႊံ႕ထူေျမတာ၊
ဟုိတစ္ရြာက ေပၚမလာလုိ႔၊
ေမ်ွာ္ကာသာငုိမိတယ္။
ေနညဳိစခ်ိန္ဆီကို တိမ္အနီ ျပာ အကြက္ကယ္က
ညွာဘယ္ကုိသူမေပးလုိ႔ ေဆြြးလွတယ္ေလး။
ဒီကဗ်ာေလးကေတာ႔ ေတာသူမေလးရဲ႕ ေပၚမလာေနနုိင္အားတဲ႔ခ်စ္သူကုိေမွ်ာ္တဲအလြမ္းဒရာမာကေလးပါ။
သူတိုိ႔ေနတဲ႔အရပ္ရဲ႕ေျမာက္ဘက္က ေလရိပ္မုိးရိပ္ဆင္လာရင္
စိတ္မွာမရႊင္လုိ႔လြမ္းပါသတဲ႔။
သူတုိ႔ေနတဲ႔အရပ္မွာ ထိန္ပင္၊သဖန္းပင္၊တယ္ပင္၊လိန္ပင္ေတြေပါပါသတဲ႔။
တစ္ရက္ က်ည္းပင္လွ်ဳိ (လ်ဳိ=လမ္းေျမာင္ၾကား)မွာ ခ်ိန္းေတြ႔ၾကတဲ႔ရက္တုန္းက
သတၱိနည္းလုိ႔ ေဆးမင္ေၾကာင္တစ္ဖက္ထဲထုိးထားျပီး ေခါင္းေပါင္းပု၀ါကလည္း
ညစ္ေပ၊၀တ္ထားတဲ႔ပုဆုိးကလည္း ပုိးမပါတဲ႔ ခ်ည္ထည္လုံခ်ည္အကြက္ဆင္၊
စိတ္ညစ္ေနပုံနဲ႔ေထြေထြထူးထူးစကားလဲေျပာမသြားပါဘူးတဲ႔။
တိမ္အနီအျပာေတြသန္းေနတဲ႔ညေနခ်မ္းမွာ ေရာက္မလာနုိင္တဲ့တစ္ရြာသားကို
လြမ္းလုိ႔ ငိုရပါတယ္ဆုိတဲ႔ ေတာသူမေလးရဲ႕အလြမ္းပါ။
Credit:
ကိုေပါက္လက္ေဆာင္ အေတြးပါးပါးေလး(ေရွးကဗ်ားမ်ားကုိ ကူးယူေဖာ္ျပျခင္း)
ဦးၾကီး(သာဝတၳိ)

Comments

Popular posts from this blog

ကျမသာ ဆရာမ တစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့လျှင်

ဦးကြီး(သာဝတ္ထိ) လွမ်းချင်းဆရာ ဦးကြီး၏ အတ္ထုပ္ပတ္တိ

ဦးၾကီးကဗ်ာ

“လြမ္းပါဘိ ငယ္ကြ်မ္း၀င္ “

ေမတၱာသုတ္ ပါဠိ-အနက္

မှတစ်ပါး အခြားမရှိပြီ